سنجش اهمیت بخش‌ها با استفاده از رویکرد ماتریس حسابداری اجتماعی

جدول داده ـ ستانده چارچوبی برای بررسی ارتباط بین بخش‌های مختلف اقتصاد یک کشور بوده و پیوندهای موجود میان بخش‌های مختلف اقتصادی را از منظر تقاضاکننده و عرضه‌کننده نشان می‌دهد. در این چارچوب فقط مبادلات واسطه‌ای بین بخشی ملاک سنجش اهمیت بخش‌ها و در نهایت شناسایی بخش‌های کلیدی قرار می‌گیرد. این مقاله نشان می‌دهد که این نوع سنجش فقط می‌تواند شرط لازم باشد ولی کافی نیست. شرط لازم و کافی این است که افزون بر مبادلات واسطه‌ای، درآمد عوامل تولیدی و مصرف خانوارها به طور همزمان در سنجش اهمیت بخش‌ها مورد توجه قرار گیرد. بکارگیری رویکرد ماتریس حسابداری اجتماعی علاوه بر اینکه می‌تواند شرط لازم و کافی را در سنجش اهمیت بخش‌ها در نظر بگیرد، همچنین انعطاف‌پذیری بیشتری در سنجش اهمیت بخش‌های اقتصادی نسبت به رویکرد داده ـ ستانده متعارف دارد. نتایج بر مبنای جدول داده ـ ستانده و ماتریس حسابداری اجتماعی نشان می‌دهد که بخش‌های خدماتی در چارچوب رویکرد ماتریس حسابداری اجتماعی اهمیت می‌یابند. این در حالی است که بخش‌های غیر خدماتی در چارچوب رویکرد داده ـ ستانده برجسته می‌گردند.